نقد و بررسی : آچار پرسی- سوکت زن کانکتور IDC مدل ST-214
۱) سیم مناسب
۲) اتصال دهنده (ترمینال، از قبیل سرسیم، وایرشو، کابلشو) مناسب
۳) اتصال کامل و نا گسستنی بین ترمینال و سیم
اگر تنها یکی از این سه پارامتر در یک اتصال دیده نشود، نتیجه آن اتصالی ناقص است که صدمات جبران نا پذیری به سیم، تجهیزات اصلی مدار (مانند کلید ها، تجهیزات اندازه گیری، …)، و حتی اشتعال به دلیل تلفات برق به صورت گرما در محل اتصال می شود.در بین سه پارامتر عنوان شده، پارامتری که به دلیل نا ملموس بودن آن نسبت به دو پارامتر دیگر کمتر مورد توجه قرار می گیرد، کیفیت اتصال بین سیم و ترمینال می باشد. برقراری اتصال کامل و محکم سیم به ترمینال در سیم کشی بسیار حیاتی است، و حتی با استفاده از با کیفیت ترین سیم و ترمینال با ظرفیت آمپری بالا تر از حد نیاز، اما اتصال فیزیکی نا مناسب بین این دو، نتیجه کلی اتصالی ناقص است. اتصال ناقص نیز در یک مدار برقی یعنی مدار معیوب و تحت الشعاع قرار گرفتن سیم ها و کلیه تجهیزات در مسیر آن ، اتصال بین ترمینال و سیم یا از طریق جوش دادن اتصال به سیم برقرار می گردد، و یا از طریق پرس ترمینال به سیم. لیکن اخیرا روش جوش به دلیل گران بودن، و همچنین دشواری هایی که انجام آن دارد بسیار کم استفاده شده است، و در حال حاضر، عموما از روش پرس جهت اجرای اتصالات در سیم کشی استفاده می شود.سناریوی کامل اتصال ترمینال به سیم از طریق روش پرس به شرح زیر است: پس از برش سیم به وسیله «سیم چین »، قسمتی از روکش سیم (مقدار آن بسته به مدل و سایز ترمینالی که قرار است به سیم متصل گردد دارد) توسط «ابزار سیم لخت کن» از هادی سیم جدا می گردد. سپس، قسمت برهنه و هادی سیم در محفظه ترمینال قرار می گیرد و توسط ابزار پرس مکانیکی و قالب مناسب آن نوع و سایز ترمینال، نیروی کافی بر قسمت هادی ترمینال اعمال می گردد تا قسمت هادی ترمینال و سیم به شکل قالب مورد استفاده در ابزار پرس مورد دفرمگی قرار گیرند و اتصال همگن و نا گسسستنی بین سیم و ترمینال ایجاد گردد.
دیدگاهی ثبت نشده.